syndroom van münchhausen by proxy (MBP)
  1. Inleiding
  2. Ontstaan
  3. Gedragspatronen van een Münchausen by proxy moeder
  4. Enkele belangrijke spelers
  5. Therapie
  6. Besluit

1. Inleiding

Mijn synthese is gebaseerd op het artikel van Dr. Alice van der Pas.
Zij schrijft haar mening neer over het boek “Over Muchausen by proxy. Gestoord ouderschap - Zieke kinderen” van de auteur Roselien Vecht.
In het artikel wordt het abnormale oudergedrag beschreven waarin moeders (en soms grootmoeders) hun kinderen opzettelijk verwonden, ziektes verzinnen of ziek maken.

2. Ontstaan

De naam van dit psychiatrisch syndroom verwijst naar baron Von Münchausen.
Die baron was een sprookjesfiguur die de mensen beetnam door verzonnen verhalen over zijn heldendaden te vertellen. ‘Proxy’ verwijst naar de ouders als tussenpersoon.
In 1977 gebruikte Dr. Meadow voor het eerst de naam van het syndroom. Daarom wordt er voor dit beeld ook wel eens de term Meadow’s syndrome gebruikt.

3. Gedragspatronen van een Münchausen by proxy moeder

De symptomen lijken op die van borderlinepathologie1.
Het is moeilijk om een MBP-moeder te herkennen.
MBP-moeders zijn bewuste manipulators en pathologische leugenaars. Tijdens een psychiatrisch of
Dr. Alice van Der Pas sluit niet uit dat er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis en dat er ook normaal, moederlijk gedrag is buiten de 'MBP-episodes'.

De moeders verzinnen zelf de ziektes van hun kinderen. Dat kan zeer onschuldig zijn, door bijvoorbeeld iets toe te voegen aan de urinestaal van het kind.
De verzonnen ziektes kunnen heel gevaarlijk zijn voor het kind zelf. Er zijn gevallen bekend waarbij moeders de botten van hun kind breken, een overdosis medicatie toedienen, het kind chloor laten drinken, in ademnood brengen enzovoort.

4. Enkele belangrijke spelers

Bij dit syndroom spelen enkele personen een belangrijke rol. De hoofdrolspeler is meestal, zoals eerder vermeld in de inleiding, de moeder of de grootmoeder.
Als er een vader aanwezig is, is hij op een zekere manier medeplichtig. In de meeste gevallen ondergaan de vaders de overtuigingskracht van hun vrouw.

Net zoals de vader, zijn de dokters niet goed opgewassen tegen het manipulatief gedrag van de moeder. De artsen zijn ook op een zekere hoogte ook medeplichtig als er sprake is dat de arts het kind en de moeder in de steek laat. Dat gebeurt door de moeders snel door te verwijzen naar een andere arts of ziekenhuis of hun vermoedens niet in het dossier te schrijven.
Er zijn ook artsen die gefascineerd geraken door dit zeldzaam syndroom. Vecht noemt zo'n arts 'de gekrenkte dokter'. Deze arts zal zich trouwens blijven verzetten tegen het feit dat hij beetgenomen is door de moeder.

5. Therapie

De MBP-moeder zou in 'dadertherapie' kunnen gaan. Dat is een intensieve therapie die veel tijd in beslag neemt. Het gebeurt vaak dat de therapie halverwege afgebroken wordt.
Volgens Vecht is het tijdens een dadertherapie de bedoeling dat de moeder de pijn voelt die het kind heeft gevoeld. Op die manier moet de moeder haar misdaden onder ogen zien.

6. Besluit

Het is van belang dat de omgeving en de dokters tijdig de gedragspatronen van de hoofdpersoon van dit syndroom herkennen. Ze moeten inzien dat zij verantwoordelijk kunnen zijn als ze niet tijdig iets aan dit zeldzaam psychiatrisch syndroom doen.
De persoon die aan dit syndroom lijdt kan een langdurige en intensieve therapie volgen.